Patiëntenverhaal IVF

Maaike van Amstel had al een zoon (nu 7) waarvan de bevruchting op de natuurlijke manier gebeurde. Haar kinderwens bleef bestaan. Na een lange weg van proberen en miskramen kwam ze samen met haar partner terecht in het Fertiliteitscentrum van Isala. Via IVF lukte het uiteindelijk om weer zwanger te worden. In januari beviel ze van een gezonde zoon.

Wat is IVF?

IVF staat voor In Vitro Fertilisatie, wat wil zeggen dat de bevruchting van een eicel door zaadcellen buiten het lichaam heeft plaatsgevonden. Na bevruchting in het laboratorium worden maximaal twee bevruchte eicellen teruggeplaatst in de baarmoeder om zo een ‘normale’ zwangerschap door te maken.

Angst voor de IVF behandeling

“We hebben lang gewacht om deze stap te zetten”, kijkt Maaike terug. “Ook al omdat ik meestal sterk reageer op hormonale veranderingen. Ik had er altijd een beetje angst voor: tijdens het IVF-traject krijg je van alles ingespoten. Wat doet dat met je lichaam? Het is en blijft een niet natuurlijke manier en we hebben geprobeerd dat zo lang mogelijk op afstand te houden. Maar op een gegeven moment is de wens zo groot en is duidelijk dat het op de natuurlijke manier niet lukt. Inmiddels waren we ook weer een paar jaar verder. En we wilden het gevoel hebben dat we er in ieder geval alles aan hadden gedaan.”

Verschil in kwaliteit van leven

Eenmaal in het traject merkte Maaike dat ze de grenzen steeds weer een beetje verlegde. Een IUI-behandeling, waarbij geoptimaliseerd zaad van de partner wordt geïnsemineerd, was voor Maaike al behoorlijk zwaar omdat ze sterk op de hormonen reageerde. “Het vraagt veel energie en ook van je inzetbaarheid op je werk en je omgeving. We vonden IVF aanvankelijk een brug te ver, maar uiteindelijk zijn we die brug toch overgegaan.”

Nu met de bevalling het verhaal zo’n beetje achter de rug is, kan Maaike het verschil in de kwaliteit van leven bepalen. “Voordien hield het ons enorm bezig. Het zit altijd in je achterhoofd. Zwanger zijn en kinderen krijgen speelde ook bij onze familie en vrienden een grote rol, er werden voortdurend kinderen geboren of mensen kondigden aan dat ze zwanger waren. Dat vond ik wel heftig. Dan vergeet je ook wel eens te kijken naar wat je al hebt: een gezonde zoon.”

Rust na de zwangerschap

Met de komst van de baby is de rust weergekeerd. “De onrust die we hadden en die alles overschaduwde, is verdwenen. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed. Het was een heel emotioneel proces.” De rol van andere gezinsleden was groot. “We waren er altijd open over, er was geen geheim en iedereen wist in welke fase we zaten. Soms was extra opvang nodig. En door de openheid was er begrip voor hoe ik soms reageerde.” De zwangerschap zelf was ook nog eens een zware, wat opnieuw om de nodige ondersteuning vroeg. “Zodra je zelf open bent, krijg je dat ook terug en die uitwisseling levert je veel op.”

“In alles in het leven kun je je best doen, zoals een opleiding, maar hier heb je bijna geen invloed op. Het voelt als een overwinning dat het is gelukt, anders had ik moeten accepteren dat het niet anders was. Deze kant van de medaille is zoveel mooier.” Oftewel: het had ook anders kunnen aflopen en het was een lang en moeizaam proces. Dat realiseert Maaike zich ook: “We hebben op een gegeven moment begeleiding gezocht om met elkaar in gesprek te blijven als partners tijdens het IVF-traject. Dat was belangrijk om elkaar te kunnen blijven steunen.”

Wat is jouw ervaring met IVF?