Behandeling van vleesbomen alleen bij klachten

Veel vrouwen hebben er mee te maken, en een flink aantal van hen heeft er ook daadwerkelijk klachten van: vleesbomen. Dit zijn goedaardige woekeringen van spierweefsel in de baarmoederwand. Vleesbomen hoeven niet per se klachten op te leveren. Er zijn vrouwen met vleesbomen die er weinig tot niets van merken. Anderzijds kunnen de woekeringen zo groot worden, dat ze wel degelijk voor problemen kunnen zorgen. Deze klachten zijn behalve van de grootte ook afhankelijk van de locatie in de baarmoeder waar de vleesbomen zich bevinden.

Bij wie komt de aandoening voor?

Vleesbomen komen bij sommige bevolkingsgroepen, zoals vrouwen uit Caribische gebieden, vaker voor dan gemiddeld, zo’n 25 tot 50 procent. Gemiddeld komen vleesbomen bij 10 tot 15 procent van de vrouwen voor.

Meest voorkomende symptoom bij vleesbomen

Het meest voorkomende symptoom als gevolg van vleesbomen is onregelmatig bloedverlies en/of langdurige en heftige menstruaties. Voor vrouwen met deze klachten hoort het hebben van een vleesboom tot de differentiaaldiagnose: het is één van de redenen die aan de klachten ten grondslag kunnen liggen.

Omdat veel vrouwen met vleesbomen hier niet of nauwelijks klachten van ondervinden, is de behandeling klachtengerelateerd. Ook de aard van de behandeling hangt af van de klachten. Overigens kunnen vleesbomen ook plasklachten geven, als de locatie in de baarmoeder zodanig is dat de vleesboom tegen de blaas aandrukt.

De behandeling van vleesbomen

De mogelijkheden voor de behandeling zijn divers. Voorheen werd veel chirurgisch ingegrepen, waarbij meestal de hele baarmoeder werd verwijderd. De inzichten zijn tegenwoordig veranderd. Bij chirurgische ingrepen wordt de baarmoeder zo veel mogelijk gespaard.

Naast de chirurgie zijn er qua behandeling nieuwe methoden bijgekomen, zoals medicatie en moderne bestralingstechnieken. De beste therapie is en blijft echter een heel natuurlijke. Het grootste deel van de klachten verdwijnt na de overgang. Een patiënte kan er derhalve voor kiezen om enigszins vervroegd en geholpen met medicatie de overgang in te gaan. Hiermee krijgt de patiënte in kwestie echter ook te maken met de bijwerkingen: door het remmen van de afgifte van vrouwelijke hormonen.