Tandpasta hoeft niet te schuimen

Tandpasta’s zonder actief schuimmiddel zijn net zo effectief in het bestrijden van tandplak en het tegengaan van tandvleesontstekingen als tandpasta’s die volop schuimen. Dat blijkt uit onderzoek van Sonja Sälzer van de Universiteit van Amsterdam. Goed nieuws voor mensen die last hebben van aften, want een schuimmiddel werkt die zweertjes in de hand.

Tandpasta met SLS

In 1829 voegde men voor het eerst een zeep toe aan de voorloper van tandpasta. Ook nu nog zit er een zeepachtige stof in veel soorten tandpasta, doorgaans het schuimende natriumlaurylsulfaat (SLS). Maar dat schuimmiddel heeft twee bijwerkingen. Het verstoort tijdelijk de werking van de smaakreceptoren, waardoor bijvoorbeeld een glas sinaasappelsap zuur-bitter smaakt na het poetsen. Daarnaast kan de stof het mondslijmvlies irriteren, wat bij mensen die gevoelig zijn voor aften tot extra klachten kan leiden.

Nu blijkt dat tandpastavarianten zonder de zeepstof net zo goed zijn voor de mondgezondheid als pasta’s mét zeep. Poetsen met tandpasta zonder SLS verwijdert evenveel tandplak als met en ook het effect op tandvleesontstekingen verschilt niet tussen de twee.

De overstap naar SLS-vrije tandpasta

Maar daarmee is niet gezegd dat iedereen van nu af aan de overstap moet maken naar SLS-vrije tandpasta’s, zegt hoogleraar Fridus van der Weijden die de studie begeleidde. ‘Uit ons onderzoek blijkt namelijk ook dat proefpersonen de voorkeur gaven aan een tandpasta die schuimt in de mond. Voor een goede mondgezondheid is het belangrijk dat je tweemaal per dag met een fluoridehoudende tandpasta poetst. De beste tandpasta is dan een tandpasta die de consument als prettig ervaart.’ Maar mensen die geen waarde hechten aan mondschuim, graag sinaasappelsap drinken na het poetsen of last hebben van mondslijmvliesafwijkingen zoals aften, hebben baat bij SLS-vrije tandpasta.

Het onderzoek

Aan het onderzoek van Sälzer en Van der Weijden namen zo’n tweehonderd mensen deel die last hadden van tandplak of ontstekingen. De helft van de proefpersonen poetste twee keer per dag met een schuimend middel en de andere helft met een SLS-vrije tandpasta gedurende een periode van vier of acht weken. Voor aanvang, halverwege en na afloop van de onderzoeksperiode brachten de onderzoekers vervolgens de hoeveelheid tandplak en de mate van tandvleesontsteking in kaart. Zowel de proefpersonen als de onderzoekers wisten niet wie welke tandpasta had gebruikt.

Bron: UvA.