Patiëntenverhaal artrose

Dorieke Kaspers (57) was vroeger model, trouwde, kreeg twee dochters en heeft inmiddels vier kleinkinderen. Ze was en is nog steeds een doener, iemand die graag aanpakt. Ze hield bijvoorbeeld van het zwaardere kluswerk – boren, zagen, overkappingen maken. Totdat zo’n zeven jaar geleden artrose
de kop opstak. Artrose is een veelvoorkomende reumatische aandoening waarbij het kraakbeen in de gewrichten langzaam wordt afgebroken en op den duur zelfs helemaal kan verdwijnen.

Uiteindelijk gaan de botten dan over elkaar heen schuren, waardoor het onderliggende bot beschadigd raakt: het wordt breder en aan de rand kunnen zich benige uitsteeksels vormen. Er is niet veel fantasie voor nodig om te begrijpen dat artrose pijn doet. “Vreselijk veel pijn”, zegt Dorieke op de toon van iemand die niet kleinzerig is. Ze is rechtshandig maar geeft regelmatig haar linkerhand. Zodat degene die haar begroet als het ware vanzelf voorzichtig wordt: “De keren dat een man mijn hand heeft fijngeknepen!”

Je lichaam dwingt je terug te stappen

Ze weet alles over artrose en pijn, want Dorieke heeft poly-artrose, wat zoveel wil zeggen als: in elk gewricht waar je pijn kunt hebben, heeft ze pijn. In haar rug, haar knieën, haar heup en dus ook haar handen. Dat heeft consequenties voor wat ze fysiek nog kan en niet kan. Stevig klussen zit er niet meer in. Dorieke: “Je lichaam dwingt je terug te stappen. Zelfs schrijven gaat niet meer zoals ik het wil. Vreselijk vind ik dat.”

Bij Dorieke was de artrose een geleidelijk proces, het sluipt erin. Wie artrose
heeft – en in Nederland zijn dat ongeveer één miljoen mensen – weet: rust roest. Ook al doet het pijn, je moet blijven bewegen, anders gaat alles vastzitten. Wat je natuurlijk ook doet, is naar de dokter gaan, pijnstillers slikken en experts raadplegen. Dorieke deed het allemaal, ze werd drie keer aan haar handen geopereerd. En toen werd ze doorverwezen naar een orthopedisch adviseur die voor haar handen een zilverorthese maakte.

Dankzij orthese weer roeren

Het woord prothese kennen we, een prothese is een lichaamsvervangend hulpmiddel – een kunstgebit, bijvoorbeeld. Een orthese is een lichaamsondersteunend hulpmiddel en de orthese van Dorieke bestaat uit acht speciale, voor haar op maat vervaardigde zilveren ringen die haar vingers op de plaats houden en ondersteunen. ‘Op maat maken’ klinkt eenvoudig, maar dat was het in de praktijk niet. De orthese moest niet alleen passen, maar ook steun bieden en, niet onbelangrijk, geen pijn doen. Een lastig proces, dat uiteindelijk toch lukte.

Dorieke draagt haar silver ring splints, zoals ze ook genoemd worden, nu zo’n maand of acht. Ze is, om het maar voorzichtig uit te drukken, heel blij met het resultaat. Ze kan weer de gewone, kleine, praktische dingen van alledag zelf doen. Een kopje optillen, roeren, een mes en vork vastpakken. Tuinieren. Ze zegt: “De tranen liepen over mijn wangen. Zo mooi! Alsof je een liefdevol cadeau krijgt. Het is zo fijn dat na al die ellende, al die moeilijkheden er eindelijk weer iets positiefs met je handen gebeurt.” Ook in esthetische zin, overigens: “Mensen zeggen tegen me: wat een mooie aparte ringen heb je!” En dat is ook niet onbelangrijk.