Patiëntenverhaal boezemfibrilleren
Manuela Otto’s boezemfibrilleren kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Ze had altijd al last van hartkloppingen. Ze hielden een minuut of twee, drie aan en zakten dan weer weg. Maar wanneer ze de huisarts bezocht, viel op dat moment niks te ontdekken. “Ze moeten je net ‘vangen’ op het juiste moment om een diagnose te kunnen stellen”, heeft ze ervaren.
De heftige impact van boezemfibrilleren
De heftige ervaring met boezemfibrilleren kwam uiteindelijk en duurde maar liefst zeventien uur. “Ik was die avond net in bad geweest en kreeg in bed een hele heftige hartritmestoornis”, herinnert Manuela zich. “Het voelde alsof ik een marathon aan het lopen was terwijl ik stil zat. Het hield maar niet op, dus mijn ouders brachten me naar de spoedeisende hulp van ons streekziekenhuis. Daar hadden ze kennelijk niet veel verstand van dit soort zaken, want ik kreeg medicatie die helemaal verkeerd uitpakte. Ik kreeg namelijk een hartstilstand. Gelukkig kwam mijn hart vanzelf weer op gang; terug in de stoornis. Toen ik op een bepaald moment opstond om familie te begroeten die op bezoek kwam, schoot mijn hart weer terug in een normaal ritme. Omdat ze in het ziekenhuis niet wisten wat ze daarna nog met me aanmoesten, kon ik de volgende dag naar huis.”
Wat zijn de risicofactoren van boezemfibrilleren?
Ook Manuela’s vader heeft last van boezemfibrilleren. Hij is onder controle bij een groot academisch ziekenhuis en schakelde zijn cardioloog in om zijn dochter te onderzoeken. Daar werd geconstateerd dat Manuela’s klachten ontstonden door dezelfde aandoening als de zijne. “Daardoor zou je denken dat het erfelijk kan zijn, maar er is nog geen onderzoek dat dit aantoont”, weet Manuela.
Meestal ontstaat boezemfibrilleren pas op hogere leeftijd. Ouderdom, maar ook een hoge bloeddruk en diabetes zijn belangrijke risicofactoren. Door Manuela’s jonge leeftijd dacht men in het ziekenhuis aanvankelijk aan iets anders, maar nader onderzoek wees toch op boezemfibrilleren.
Manuela’s ablatie
Toen Manuela achttien werd, onderging ze een ablatie. Het principe achter deze operatie is het gegeven dat littekenweefsel geen elektrische prikkels doorgeeft, dus ook niet de stroom die door het hart gaat en het hart activeert. Via een katheter spoort de cardioloog de plek in het hart op waar de storing ontstaat. Het topje van de katheter wordt verwarmd tot 60°C en daarmee wordt óf een litteken gebrand op de stoorzender zélf, óf in een cirkel om de plek heen. Ablatie via bevriezing kan ook, dan heet de behandeling cryoablatie.
“De operatie heeft goed gewerkt”, vindt ze, “hoewel nu een jaar later de klachten toch weer een beetje terug komen. Dat maakt me wel wat angstig. Maar ja, erger dan toen kan het niet worden. Je hebt kans dat ik op den duur een tweede ablatie moet ondergaan. Van alle ablaties slaagt 80 procent, maar vaak niet meteen na de eerste keer. Ik zie wel hoe het verder loopt, op dit moment is er goed mee te leven. Ik moet alleen niet meer de illusie hebben dat ik kan leven als ieder ander, want dat is op sommige momenten niet reëel.”
Wat is jouw ervaring met boezemfibrilleren?
Reactie
Ik was gewoon lekker aan het werk en toen was er nog niks aan de hand. En voor dat ik pauze ging houden. Ging lekker een bakje koffie drinken en wat eten. En toen weer aan het werk. Ik pakte de heftruck en ik reed naar binnen en toen weer achter uit en toen kreeg ik een op me borstkas heel veel pijn. En het maar erger .ik lag bijna op de grond en toen naar me gelopen en dat slecht .en me vader kwam me ophalen en gelijk naar ziekenhuis in Ede. En toen net de hoek om was. Toen ging mij lampje uit .ik raad jullie allemaal aan op tijd te zijn dat jullie in ziekenhuis moest daar blijfen tot we
In de nacht van 17-10-2011 naar 18-10-2011 om ongeveer 3:45 een heftige hartritmestoornis gehad, tussentijds bewusteloos geraakt, voor ik buitenwesten was heb ik er ook een Tia bij gehad, ik kon geen geluid uit mijn mond krijgen en ik voelde dat ik een scheef gezicht had, dus een Tia, toen heb ik een pilletje daarvoor genomen, een half uur later voelde ik dat er weer een stoornis aankwam, toe ik recht ging liggen verdween hij weer, ik denk dat dat pilletje, Sotalol 80mg., toen werkte. 's morgens een plaatsvervangend huisarts geweest die heeft me onderzocht en een bezoek aan de Eerste Hulp in het JBZ geregeld, toen wij (mijn vrouw & ik) daar aankwamen, +/- 14:00uur werden we dus verwacht en hebben ze een compleet onderzoek gedaan, o.a. ECG, bloedproef en andere metingen, alles was goed intussen en nu krijg ik t.z.t. een Holter om en over drie weken 11-11-2011 – 15:15uur, een onderzoek bij de Neuroloog, Dr. T. Aangaande die Holter vraag ik of het wel nut heeft, voor alleen 24 uur, de ”scoringskans” is dan wel verdomd klein, misschien is een week beter, (niet dat ik het leuk vind hem om te hebben, maar beter lang dan kort), Ik werd diverse keren 's nachts wakker van behoorlijke pijn vanuit mijn slapen langs mijn hoofd, hals naar mijn hart, dus op 15 september naar de huisarts, die stelde dat het aan mijn hart lag, en dat hij dat wel regelde, de volgende morgen werd ik vroeg gebeld door de Cardiologie afdeling van het JBZ ziekenhuis of ik met spoed langs wilde komen!!!!, dus wij naar de cardioloog Dr. K. gegaan en die stelde "je hebt geheid iets, maar ik kan er geen vinger op leggen, dus je krijgt de hele riedel aan onderzoeken, dus op 29 september kreeg ik een CT-PET-scan, een PET-Scan is een Nucleaire test, Vervolgens kreeg ik op 2 oktober een Holter om, die meet en slaat op je hartbewegingen, bij de eerste malen moest ik hem 24 uur dragen, maar nu 48 uur. op 9 oktober kreeg ik een borstonderzoek, op 13 oktober werd door middel van echo mij hart verder onderzocht, en kreeg een fietstest op 26 oktober werd een Thorax (borstkas) foto gemaakt, de verpleegster vroeg of ik mij wel goed vond, u bent zo grauw, ze was bang dat ik flauw zou vallen Op 4 november moest ik bij de cardioloog, Dr., voor de uitslag komen, ze zei: je hebt een geweldig hart, ik gun eenieder zo een hart, je hartspier is geweldig, maar we hebben wel geconstateerd (Holter) dat je last hebt van hartritmestoornis en boezemfibrilleren daarvoor krijg ik nu speciale bloedverdunner Pradaxa, hetzij opgemerkt dat er opgemerkt was dat ik door dat onderzoek een te lage bloedwaarde geconstateerd was, de reden, ik had dikkedarmkanker, dus stukje darm eruit, opgelost....
[…] Patiëntenverhaal boezemfibrilleren […]
Plaats een opmerking