Interview met een ervaringsdeskundige autisme

Robert studeerde af als econoom aan Oxford en reisde jarenlang de wereld rond. Alles ging voor de wind, tot hij werd geconfronteerd met een psychose. Er volgde een langdurige zoektocht naar een adequate behandeling én een duidelijke oorzaak van zijn problemen. Uiteindelijk werd duidelijk dat hij kampt met autisme. In dit interview vertelt Robert over de rol van psycho-educatie en hoe hij zich nu nuttig maakt als ervaringsdeskundige autisme.

Wat is psycho-educatie?

“Psycho-educatie gaf inzicht in wat ik éigenlijk aan het doen was. Vroeger dacht ik dat ik vloeiend een gesprek aan kon gaan, maar nee, ik zie nu pas in dat daar automatisch een hoop gedachten bij komen kijken.

Ik had een sterk persoonlijke klik met mijn begeleider, de sleutel tot succes. Ze kon me vanuit die openheid leren mezelf te begrijpen. En ze zorgde ervoor dat ik langzamerhand steeds meer dingen op gevoel kon doen. Ook leerde ze dat je niet alleen ervaringen kunt delen maar ook tips kunt geven aan andere mensen met autisme. Hierdoor kon ik bij het GGZ aan de slag als ervaringsdeskundige autisme.”

Voel je je meer ervaringsdeskundige of cliënt?

“Als ervaringsdeskundige ben ik nog steeds cliënt en ik vóel me ook zo. Als ik één op één met een cliënt bezig ben, dan kom ik natuurlijk niet te veel met mijn eigen verhaal aanzetten. Maar na bepaalde psycho-educatiessesies voel ik me weleens onzeker en vraag ik aan collega’s hoe ik overkwam. Dan stel ik mezelf vragen als ‘hoe kwam het nou over?’ en ‘wat kan ik nou beter doen?’. Mijn rol als ervaringsdeskundige autisme is dus voor een groot deel therapeutisch.”

Wat is de grootste les die je hebt geleerd?

“Durf te vragen. Dat hulp vragen is echt iets sterks. Durf alles te vragen aan een studentendecaan, je partner, je ouders of wie dan ook. Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken. Hulp vragen is voor mensen met ASS een van de beste dingen die ze kunnen doen.”

Hoe gaat het nu en hoe zie je de toekomst?

“Ik studeer nu ook psychologie en hoop dat ik op een gegeven moment mijn Basisaantekening Psychodiagnostiek (BAPD) haal. Ook zie ik mezelf wel in zo’n grote GGZ-organisatie blijven.

Daarnaast stel ik meer en meer vragen. Ik kom zo veel meer in contact met wat er allemaal aan de hand is, qua gevoelens en onzekerheden. Zo leg ik een veel betere band met de mensen om me heen. Emotioneel gezien gaat alles veel soepeler en ik heb meer lol in het leven. Ook genegenheid kan ik beter geven en ontvangen. En ik verwacht ook wel dat die ellendige gedachtespinsels iets minder zwaar worden.”

Wat zijn jouw ervaringen met autisme?