Een dag aan het werk bij een zorginstelling

Als samenleving staan we er niet altijd bij stil dat er diverse groepen zijn die meer onder de radar leven. Een hiervan is de groep met een verstandelijke of lichamelijke beperking. Lang niet altijd wordt de buitenwereld geconfronteerd met wat het behelst om te leven met een beperking. En bovendien, dat de begeleiding complex is, maar begeleiders toch elke dag de beste zorg verlenen.

Op Goede Vrijdag liepen we in Nunspeet een dag mee bij zorginstelling Philadelphia, een dagcentrum voor mensen met een ernstig meervoudige beperking (EMB).

Centrum voor dag- en werkbesteding

In een zeer groene en ruime omgeving ligt het dagcentrum omringd door wooninitiatieven, waar een deel van de mensen met een EMB wonen. De locatie wordt geleid door directeur Gert Wubs. Hij vangt samen met het personeel de mensen op. Wubs: “Door activiteiten te ondernemen proberen we zoveel mogelijk uit de dag te halen voor deze groep. Op deze manier bieden we ze dat stukje zingeving dat ze anders wellicht niet hebben.” In het kader van Pasen stond de kernactiviteit in het teken van eieren schilderen en aansluitend de viering van Pasen. Als onze cliënten ver weg van de maatschappij zijn, halen wij de maatschappij hier heen.” – Directeur Gert Wubs

Hoe bereid je een vrij jonge groep vrijwilligers voor op de confrontatie met mensen met een EMB? Volgens Wubs is het belangrijk om gewoon recht door zee te zijn en te benoemen wat je kunt verwachten. De mensen die worden opgevangen zijn licht tot zeer ernstig meervoudig beperkt. Dat wil zeggen dat er sprake is van verstandelijke, motorische en vaak ook zintuiglijke beperkingen. Door de combinatie van stoornissen is iemand met een ernstige meervoudige beperking in het dagelijks functioneren afhankelijk van anderen.

Wubs: “In veel gevallen zijn familieleden of overige verzorgenden niet in staat om deze taak volledig op zich te nemen. Dan komen zorginstellingen als die van ons naar voren om deze groep toch in hun behoeften te voorzien. Met zo nu en dan de vrijwillige hulp van verschillende collectieven.”

De handen uit de mouwen steken

Na een ontmoeting met wat begeleiders volgde ook een eerste confrontatie met de groep in het dagcentrum. Naast de begeleiders zijn er op de locatie ook mensen met een licht (meervoudige) beperking actief. Zij voeren zelfstandig klusjes uit om de omgeving in onderhoud te voorzien. Een taak waar we aan meehielpen door de handen uit de mouw te steken.

Onder de uit te voeren activiteiten vielen:

• Beplanten
• Verven van bankjes en muren
• Monteren en plaatsen van een omheining
• Schoonmaakwerkzaamheden
• Verzorging van paarden
• Poffertjes bakken en zingen van paasliederen

4 vrijwilligers aan het woord

Vooraf wist ik niet goed wat ik kon verwachten. Door de goede ontvangst van de locatiemanager, die ons in Jip en Janneke-taal uitlegde wat we konden verwachten werden de kaders voor de dag geschetst. Er zijn 3 ‘categorieën’ personen met een beperking die binnen Philadelphia worden verzorgd. Toen de locatiemanagers één van de categorieën op vrij harde wijze duidde, was mijn eerste reactie: moeten we niet veel meer respect hebben voor deze mensen? Maar juist dankzij deze bewoording werd mij duidelijk dat door gereserveerdheid deze groep te kort wordt gedaan.Een open houding en een dolletje zijn zeker mogelijk. Het zijn mensen net als wij. Met deze open houding heb ik me verwonderd over de liefde die ik op deze dag heb ontvangen van de cliënten. En de liefde die het personeel geeft aan de cliënten. Bij deze zorginstelling behoudt iedereen zijn waardigheid als persoon en krijgt men de zorg die het verdient.
– David

Ik vond het een erg waardevolle dag. Het voelde fijn om op deze manier wat goeds te kunnen doen voor de maatschappij. Daarnaast heeft het ervoor gezorgd dat ik het werk van mensen in dit soort zorginstellingen nog meer waardeer.
– Marianne

Ondanks de heftige situatie waarin cliënten zich begeven, vond ik het mooi om te zien met hoeveel beleving de zorg is ingericht. Zelf zat ik met een collega te verven in de ruimte met bijna de meeste complexe groep: doof én blind én verstandelijk beperkt. De verzorgende boekte – ondanks de op het oog uitzichtloze situatie – kleine successen en ze kende de cliënten ook goed. Al met al kreeg ik een goed gevoel over de zorg in Nederland.
– Annemijn

Mijn insteek van deze dag was om buiten de vertrouwde kaders te leren denken. Om op deze manier een geheel ander spectrum van onze veelzijdige maatschappij te ervaren, helpt ons als collectief verder in de persoonlijke ontwikkeling.
– Paul