Het leven van een alcoholist, drugsverslaafde en carrièreman

Jan-Peter (48) nam als tiener zijn eerste drankje. Vanaf dat moment goot de alcohol er met liters in. Een alcoholist was geboren. Een man met grote plannen zag zijn toekomst in duigen vallen. En toch, een man met ambitie komt er wel, zo blijkt ook uit zijn verhaal.

Jarenlang een drankprobleem

“Een van de therapeuten zei ooit tegen mij: ‘Als je een drankprobleem gaat analyseren, dan is het al vanaf het eerste drankje een probleem. Als je vervolgens psychologische problemen gaat begrijpen, dan heb je het al langer.’ In mijn geval heb ik al van kinds af aan een probleem.

Op mijn vijftiende gingen we met een groepje kamperen en we hadden van die halve liters bier gekocht. Ik nam het ene biertje na het andere. Iedereen stopte met drinken, maar ik ging door. Ik was heel verlegen, met name bij de omgang met meisjes, maar als ik had gedronken, ging het probleem weg. Ik vond het een wondermiddel, want mijn onzekerheid ging weg. Maar mijn cijfers gingen er wel op achteruit. Ik zat op het gymnasium, waar ik van negens naar zeventjes ging.

Na de middelbare school ging ik studeren in Zuid-Holland. Ik ging op kamers en het studentenleven kwam eindelijk van de grond. Mijn hele universiteit heb ik niet meer gezien, ik was alleen maar aan het drinken. Daarna ging ik in de horeca werken, eerst in de afwas, daarna als hulpkok en binnen no time runde ik dat hele restaurant. Dat is een typische eigenschap van mij: overal waar ik ben, heb ik de neiging om snel de leiding te nemen.

Ik werd daar vertrouwd en ik kreeg de sleutel van de zaak. Ik heb daar nog harder leren drinken. We zaten daar dan tot half zeven ’s ochtends nog te zuipen. Toen kwam ik in de problemen, omdat mijn studie niet opschoot. Ik voelde me schuldig naar mijn ouders toe en dronk uit schuldgevoel. Ik ging naar de psycholoog van de universiteit en die wilde weten hoeveel ik dronk. Ja, hoeveel dronk ik nou eigenlijk? Geen idee. Op vrijdag- en zaterdagavond ging de alcohol er met liters in, het stopte maar niet.
Als ik stress had of bang, boos of verlegen was, nam ik een drankje om mijn emotie op die manier weg te drinken. Ik kon ook heel erg drinken in onrechtmatige situaties. Dat heeft wel gevolgen gehad.”

Toekomstplannen

“Een gemiddelde studie duurt zes jaar. Ik was na zeven jaar nog niet klaar, ik was er echt op onderuitgegaan. Naast alcohol had ik inmiddels ook medicijnen gevonden waar je rustig van wordt. Daardoor heb ik mijn eerste zenuwinzinking gehad. Een bevriende huisarts van mijn ouders heeft me weer opgelapt.

Ik had grote plannen met mezelf, maar ik kwam op het punt dat ik bijna wilde stoppen met mijn studie. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Ik ben wel afgestudeerd, maar het heeft lang geduurd en wel met hakken over de sloot.

Het was tijd om een baan te zoeken, ik had een internationale carrière voor ogen. Maar met mijn cijfers leek het me verstandig om langzaam te beginnen met een baan in Nederland. Ik had via een detacheringsbureau een baan gevonden die toevallig ook projecten in het buitenland deed. Ik dronk daar incidenteel margarita’s tijdens het werk, maar buiten het werk dronk ik alsnog heel veel. Maar ik had zo’n succes, het ging allemaal heel goed.

Toen ben ik op 29-jarige leeftijd door de concurrent benaderd die een kantoor in Amerika hadden. Ze vroegen of ik wilde ‘praten’. Ik liep dat gesprek uit met een expatdeal en een vliegticket naar de Verenigde Staten. Daar ging ik dan, met één koffer naar het buitenland.

De eerste donderdag dat ik daar was, ben ik met een huurauto zwaar onder invloed gaan rijden. Toen ben ik op de snelweg midden in de nacht aan de verkeerde kant van de weg door de politie aangehouden. Ik moest toen als Nederlander de gevangenis van Amerika in. Ik kreeg via mijn opdrachtgever een advocaat en die heeft me eruit gehaald. Daarna hoorde ik er niets meer van, ik mocht ook door blijven werken. Dus ik bleef drinken, van maandag tot maandag.”

Een spannende relatie

“Daarna ontmoette ik een bijzondere dame in de kroeg. Achteraf kwam ik erachter dat zij alcoholist en drugsverslaafde was met psychische problemen. Ik voelde me Superman met mijn goede baan en ik was – in mijn ogen – haar redder in nood.

We kregen een spannende relatie, waarbij we elkaar vaak genoeg in elkaar sloegen. Zij deed aan zelfbeschadiging, ik wist niet eens dat zoiets bestond. Ik vond haar weleens bewusteloos met opengesneden polsen op de grond. Dat was het moment dat ik niet meer ging drinken uit plezier of omdat het zo goed met me ging, maar om te ontsnappen aan alles.

Haar vader zei letterlijk: ‘Haar moeder was een alcoholist, zij is een alcoholist en jij bent ook een alcoholist’. Daar schrok ik best wel van, want ik dacht dat ik het wel goed kon verstoppen. Bij andere mensen kon ik het namelijk vlekkeloos zien, die gaf ik dan ook advies en vertelde ze dat ze niet zoveel moesten drinken. Achteraf gezien was ik de grootste alcoholist van iedereen.

Na een tijd was die relatie over en ging het ook slecht met mijn baan. Ik was zo vaak dronken op het werk dat ik op staande voet ben ontslagen. Ik ging meteen ’s middags drankjes doen, want ik was aan het treuren dat ik mijn succesvolle baan kwijt was.”

Drank en drugs

“Ik kreeg gelukkig wel een nieuwe baan, maar ik zat toen flink aan de cocaïne. Via mijn ex-vriendin was ik daarmee in aanmerking gekomen. Ik sliep om vijf uur ’s ochtends, waardoor ik maar twee uur slaap kreeg. Ik nam ’s ochtends een paar drankjes en toen ging het weer goed. Maar ik kwam wel dronken op het werk. Ik werd niet ontslagen, want ik was bevriend met de baas, die overigens ook een alcoholprobleem had.

Ook was ik de expert binnen het project waar we mee bezig waren. Dat is typisch gedrag van alcoholisten: hou alle informatie voor jezelf, waardoor je onmisbaar bent. Ik kwam vaak te laat op het werk of ik kwam helemaal niet opdagen. En als ik er was, was ik onder invloed. De projectmanager had dit door en kon mij wel wurgen, omdat ik er elke keer mee wegkwam. Dus ik ben daar wonder boven wonder nooit ontslagen.

Ik kreeg een verblijfsvergunning en toen kon ik al helemaal jobhoppen in Amerika. Ik ben overgegaan naar een ander bedrijf. In het begin ging het goed, ik kwam nuchter op het werk. Maar ik moest voor een klus naar het buitenland. Dat project werd gedaan in drie landen. Mijn nieuwe projectmanager dronk nog meer dan ik, dus eenmaal in een nieuw land, zijn we overgeschakeld naar de wodka. Ik nam dat overal mee naartoe, mijn laptoptas was een minibar. We hebben die klus op cocaïne en wodka gedraaid.

We hebben heel veel gewerkt, ik wilde die klus heel graag op mijn cv hebben. Ik was nou eenmaal carrièregericht. ‘Belangrijk zijn’ was voor mij belangrijker dan gezond zijn. Op een gegeven moment kregen we een ongeluk met dat project en dat mocht ik middels een presentatie uitleggen aan de klant.

Ik zat in mijn hotelkamer de powerpointpresentatie te maken. Ik was knetterlam. Ik was in de ochtend klaar, maar ik had altijd een trucje om normaal voor de dag te komen. Maar ik had weinig tijd en kon niet normaal overkomen. Ik wist dat ik die dag door de mand zou vallen. Ondanks dat ik wist dat het een belangrijk moment was, nam ik nog een paar drankjes.

Ik heb helemaal lam die presentatie gegeven. Via de tolk kreeg ik te horen of ik alstublieft wilde gaan zitten. Toen was het echt game over. Het project is wel afgekomen, maar ik heb het einde niet meegemaakt.

Ze hadden me laten gaan, maar ik was zo vaak van de kaart. Ik had het helemaal verprutst, dacht ik. Ik heb me dat ongeluk ook heel erg aangetrokken, maar het was niet mijn fout. Ik heb me opgesloten in mijn hotelkamer, als ik daar nog langer zou blijven had ik mezelf wat aangedaan. Een vriend van me uit Nederland heeft een vliegticket voor me geregeld en toen ben ik teruggekomen naar Nederland. Na een paar dagen dacht ik dat het wel goed ging. Ik besloot terug te keren naar Amerika. Ik had bovendien nog mijn appartement.”

Afkickkliniek

“Het detacheringsbureau waar ik nog steeds onder viel, had door dat ik een gigantisch probleem had. Die hebben me naar een afkickkliniek gestuurd. Dat was eigenlijk mijn tweede keer, daarvoor was ik ook al een keer geweest.

Ik werd helemaal gek van dat programma, want ik was er niet klaar voor. Ik wilde weggaan, maar mijn werkgever stond nog als contactpersoon. Als ik weg zou gaan, zou ik geen baan meer hebben. Ik ben alsnog weggelopen, maar ik moest wel eerst langs de psychiater. Mijn leverwaarden waren zo hoog dat ik eigenlijk Russisch roulette speelde met mijn leven. De psychiater dwong me niet om te blijven, hij zei wel: ‘Ga gerust naar buiten, maar als je er niets aan doet, ga je eraan’.

Ik ben weggegaan, dat betekent dat ik ook meteen op staande voet ben ontslagen. Ik was ook uit de verzekering en had al mijn geld erdoorheen gejaagd aan cocaïne, alcohol en prostitutie. Ik zat in mijn eentje in een semi-illegale nachtclub in Amerika, daar zat ik dan, met mijn champagne en cocaïne. Dan kwam ik weer een paar duizend dollar aftikken.

Ik dreigde vrij snel op straat te komen. Het ging er ook heel slecht aan toe met mij. Ik dronk 24/7 en de lege flessen lagen door het hele huis. Een vriend kwam op bezoek en die verplichtte me om alles aan mijn ouders op te biechten. Zogezegd, zo gedaan. Mijn ouders stuurden mij naar een privékliniek, maar ik kon goed acteren. Ik mocht al snel naar huis en ben linea recta teruggegaan naar Amerika.”

Op zoek naar een nieuwe baan

“Ik was nog steeds werkloos, maar er was een jaarlijkse conferentie met collega’s binnen mijn branche. Ik dacht dat het wel een goed plan was om een pak aan te trekken en naar die conferentie te gaan. Maar ik was zo gespannen dat ik mijn oude collega’s zou zien. Zij dachten dat het goed met me ging en dat ik in Nederland woonde. Om de spanning te verminderen, schonk ik mezelf een paar drankjes in. Ik was straallazarus op die conferentie, waardoor mijn ex-collega’s mij eruit hebben gezet.

Vervolgens vond ik het een goed idee om in de auto te stappen. Ik heb toen een ongeluk gemaakt en ben afgevoerd naar de gevangenis. Ik had niemand die me weg kon halen, dus heb ik een deal gemaakt met een inzittende. Hij heeft zijn vriendin opgebeld en zij heeft mijn borg betaald. Mijn zus had ondertussen haar man gestuurd om mij naar Nederland te brengen. Dus heb ik mijn rechtszaak gemist, waardoor er een arrestatiebevel kwam. Ik ben weer naar de privékliniek gegaan en uiteindelijk was ik daar vijf keer geweest. Ik ging telkens weg, omdat ik geld wilde verdienen. Maar elke keer greep ik weer naar de drank. Ze waren mijn gedrag zo zat dat ze mij uiteindelijk hebben weggestuurd.”

Lees ook: Patiëntenverhaal alcoholverslaving

Een nieuwe start

“Toen ben ik een vriend tegengekomen die een eigen bedrijf heeft. Hij heeft me aangenomen en ik dacht dat dat mijn redding was. Ik dacht overigens dat hij van mijn drankprobleem wist, maar dat was niet het geval. Dat verbaasde me wel, want hij kende mijn vorige opdrachtgevers. Die nieuwe baan, die zou me schoonhouden, dacht ik. Maar na twee weken zat ik weer wodka te zuipen achter mijn bureau. Hij nam me apart en ik heb alles opgebiecht. Hij heeft me niet ontslagen, maar heeft me naar de bedrijfsarts gestuurd, die me weer naar een kliniek doorstuurde. Zo kwam ik bij Anonieme Alcoholisten (AA) terecht. Daar ontmoet je lotgenoten met dezelfde bizarre verhalen.

Na ongeveer vier maanden gaf ik aan dat ik er klaar voor was, ik kon weer werken. Maar na twee weken zat ik weer aan de cocaïne en wodka. Toen ben ik voor de laatste keer naar de kliniek gegaan en die adviseerden me om naar de AA-bijeenkomsten te gaan. Dat hielp enorm en sinds december 2012 ben ik helemaal nuchter. Vier jaar en drie maanden.

Ik ga nog steeds elke dag naar de bijeenkomsten. Ik werk nog steeds bij mijn laatste opdrachtgever, maar niet meer via het detacheringsbureau. Het bedrijf heeft me overgenomen. Ik ben teruggegaan naar Amerika om die rechtszaak alsnog te doen.

Mijn vader is inmiddels drie jaar overleden en hij heeft me gelukkig drie jaar nuchter meegemaakt. Ik heb tijdens zijn begrafenis de mooiste speech gegeven, dat is me ook gelukt. En ik heb vorig jaar een mooi appartement gekocht in de grachtengordel, ook dat is me gelukt. Ik ben opnieuw getest en ik ben helemaal schoon, ik ben kerngezond en ik heb mijn rijbewijs terug. Sinds december 2012 heb ik niets meer gedronken en ik hoef het ook nooit meer te zien. Mijn moeder is trots op me.”