"Ik voelde een knobbeltje in mijn rechterborst"

Tineke (69) kreeg vorig jaar borstkanker en sindsdien is haar leven compleet veranderd. Toch blijft ze van elk moment genieten en ziet ze de toekomst positief in.

Wanneer kreeg je borstkanker?

“Ik heb borstkanker gekregen in de rechterborst met twee tumoren en een derde tumor in aanleg met graad drie van celgroei. Het eerste knobbeltje voelde ik op 26 oktober 2016. Ik voelde een knobbeltje in mijn rechterborst, dat was het eerste signaal.”

Welke acties zijn er toen ondernomen?

“Ik ben op 27 oktober 2016 naar de huisarts gegaan en die bevestigde mijn vermoeden van een knobbeltje. Daarna ben ik naar een gespecialiseerd ziekenhuis in Bilthoven gegaan voor verder onderzoek, waar ik op 8 november 2016 een borstamputatie van de rechterborst heb ondergaan.
Dezelfde dag kreeg ik de diagnose van twee knobbeltjes, waarvan toen nog gehoopt werd dat de tweede een cyste zou zijn. Bij nader onderzoek van de afgezette borst bleek, dat beide tumoren kwaadaardig waren en er nog een derde tumor in aanleg aanwezig was. Maar ik had ook het grote geluk, dat mijn poortwachtersklier schoon was. Mijn leven werd in één dag volledig op zijn kop gezet omdat ik van goed gezond naar ernstig ziek ging.”

Welke behandelingen heb je gehad?

“Ik heb drie maanden elke week chemotherapie gehad tezamen met immunotherapie en de ijskap (ice-cap). Nu ben ik begonnen aan een periode van negen maanden één maal in de drie weken immunotherapie via een injectie en één maal per dag een hormoontablet. De hormoontabletten moet ik vijf jaar lang slikken.”

Lees ook: Immuunsysteem speelt dubbele rol bij borstkanker

Hoe gaat het nu met je?

“Naar omstandigheden gaat het goed met mij, al is de vermoeidheid mijn meest belastende beperking. Ook heb ik diverse bijwerkingen van de hormoontherapie. Misschien moet het wennen. Maar het is goed te doen en als het even niet gaat: pas op de plaats.”

Wat wil je meegeven aan lotgenoten?

“Luister naar je lichaam, want je lichaam geeft aan wat je kunt en wat niet. En doe het op een manier die bij je past, want jij bent uniek en als je dicht bij jezelf blijft, heb je ook de meeste kracht in huis om met deze ziekte om te gaan en het aan te kunnen.
Ikzelf heb ondervonden, dat er ook veel moois op mijn pad is gekomen waardoor ik me toch gezegend en een dankbaar mens voel. Op de situatie heb ik geen invloed, wel op hoe ik ermee omga.
Maar natuurlijk wisselt je gevoel ook. Wat ik bovenal geleerd heb, is dat je in een positie komt waarin je totaal geen controle meer hebt. Je wordt gedwongen je te laten drijven op de wind van het verloop van je ziekte. En dat heb ik wel geleerd en dat is wel een grote winst, dat helpt in je verdere leven. Dus het is niet alleen narigheid. De ziekte geeft je daarnaast mentaal ook positieve dingen.
Ik ben dankbaar met mijn ziekenhuis. Ik voel me daar veilig, zo goed ondersteund en ook fantastisch behandeld, welk onderzoek en/of behandeling ik ook onderga. Mede door dit alles zie ik mijn toekomst positief tegemoet.”