Patiëntenverhaal darmkanker

Jolien Pon had niet in de gaten dat ze in feite ernstig ziek was. Maar al gauw kwam ze in een andere wereld terecht. “Er was eigenlijk helemaal niets met mij aan de hand”, blikt Jolien terug. “Dat is het erge van darmkanker, je hebt het niet direct in de gaten. Ik was bij de huisarts voor een jaarlijkse controle en noemde op dat ik een raar gevoel, links in mijn buik had. Het deed geen pijn, maar het was net alsof mijn broek te strak zat.”

Diagnose van de darmkanker

De huisarts vermoedde een darmontsteking en schreef antibiotica voor, maar dat had een averechts effect: Jolien werd er erg ziek van en had enorme buikkrampen. Zo erg dat ze uiteindelijk op de Spoedeisende Hulp (SEH) terechtkwam. Daar werd ze helemaal nagekeken, maar er werd niets gevonden. De dienstdoende chirurg stuurde haar naar huis met de mededeling: “Mevrouw, vezeltjes eten en meer bewegen.”

Maar de volgende dag begon de ellende opnieuw en wederom kwam ze op de SEH. “Toen hebben ze me wel opgenomen en ik hoorde ‘s avonds dat ik een tumor in mijn darmen had en dat ik de volgende ochtend meteen geopereerd zou worden. Dat was mijn voorlichting. Ik kreeg nog geen foldertje.”

Het leven na de operatie

Na de operatie volgde Jolien een half jaar chemokuren, omdat er uitzaaiingen waren geconstateerd in de lymfeklieren. “Daar word je niet vrolijk van. Na de tweede chemo dacht ik nog ‘het valt wel mee’, maar gaandeweg werd het wel steeds erger.” Inmiddels zijn alle chemokuren achter de rug en is er elk half jaar een controle. Bloedprikken, een longfoto en een scan van de buik. “Vervolgens ga ik naar de oncoloog en die vertelt me dat het goed is”, lacht Jolien.

De darmkanker en het herstelproces daarna hebben Jolien op een andere manier in het leven gezet. “Aanvankelijk vond ik het moeilijk om te accepteren dat je lichaam je zó in de steek kon laten, op zo’n geniepige manier. Ik was eigenlijk altijd gezond geweest en ik had zelfs niets, of bijna niets, van de darmkanker gemerkt. Maar elk nadeel heeft z’n voordeel. Ik waardeer de dingen die dichtbij me in het leven zijn nu veel meer, ben me meer bewust van het leven. Ik kan lachen om een kat die gek doet. En ik heb daarnaast als voorzitter van Darmkanker Nederland een nieuwe invulling gevonden. Goede voorlichting is zo belangrijk. Gelukkig is er de afgelopen jaren veel verbeterd.”

Wat is jouw ervaring met darmkanker?