Patiëntenverhaal gehoorapparaat

Begin dit jaar kon Jan van de Poll niet langer ontkennen dat hij een gehoorprobleem had. Hij miste steeds meer details van gesprekken, zette de tv steeds harder en hoorde op zijn boerderij niet langer de vogels fluiten. Maar een goed gehoorapparaat vinden, bleek moeilijker dan hij dacht. Bijgeluiden hoorde hij zo hard dat hij nog steeds de vergaderingen niet kon volgen en tijdens het wandelen klonk zelfs het kleinste zuchtje wind als een felle storm. “Ik zette dan het gehoorapparaat maar uit of zachter. Maar dan hoorde ik weer minder goed. Gelukkig was het derde gehoorapparaat beter. Veel beter zelfs.”

Jan werd steeds dover

Jan zit in verschillende besturen en tijdens vergaderingen merkte hij dat hij niet alles meer mee kreeg. “Zelf heb je dat eerst niet zo in de gaten. Maar als je dan de notulen leest, denk je ‘dat heb ik helemaal niet gehoord’. En ook bij verjaardagen zei ik steeds vaker ‘Wat zeg je?’. Maar de druppel was toch wel dat ik mijn vrouw, die op gegeven moment in de keuken stond en iets tegen me zei, vroeg om alsjeblieft harder te praten. Zij praatte echter helemaal niet zacht. Ik had gewoon de tv heel hard aanstaan om een programma te kunnen volgen. Als dat gebeurt, moet je echt naar de audicien.”

Het effect van de eerste gehoorapparaten

De eerste twee gehoorapparaten bevielen Jan maar matig. “Je moet er steeds aan denken ze in te doen en dan af te regelen op de gewenste stand. ‘s Nachts heb je ze niet in en als dan je partner iets tegen je zegt, hoor je dat niet. Dat is echt behelpen. Het ergste echter vond ik dat ik sommige dingen veel harder hoorde dan gewenst. Ik zing in een koor en met die eerste hoorapparaten leek het wel of de mensen achter mij niet zongen maar schreeuwden. Het klonk als een orkaan van geluid. En als ik buiten wandelde en er een windje opstak, dan klonk dat als een storm. Ik dacht altijd dat ieder gehoorapparaat maakt dat je weer net zo goed hoort als vroeger. Maar dat is absoluut niet het geval. Het is en blijft behelpen.”

Horen als vanouds

Dat veranderde met het derde gehoorapparaat dat Jan op advies van zijn audicien uitprobeerde. “Het is een apparaatje dat diep in je oor wordt geplaatst en daar dan twee tot drie maanden blijft zitten totdat het hele apparaatje wordt vervangen. Tussendoor haal je het er niet uit. Ook niet als je gaat douchen of slapen. In het begin wist ik niet wat me overkwam. Ik hoorde alles, maar dan niet heel hard of met bijgeluiden. Ik hoorde weer als vanouds. Als ik nu buiten op de boerderij loop, hoor ik de vogeltjes weer fluiten. Dan realiseer ik me hoeveel ik heb gemist de afgelopen jaren.” Van een wenperiode was geen sprake. “Sinds ze in mijn oor zitten, heb ik geen dag last gehad van irritatie. Sterker nog, er zijn dagen en zelfs weken dat ik gewoon vergeet dat ik überhaupt een gehoorapparaat heb.”

Een onzichtbaar gehoorapparaat

En ook anderen vergeten dat Jan een gehoorapparaat gebruikt. “Zo’n apparaatje in je oor is onzichtbaar. Dat is heerlijk. Vroeger met die andere hoorapparaten gingen mensen soms harder praten omdat ze zien dat je een hoorapparaat hebt. Dat is een heel vreemd mechanisme. En heel vaak ging het gesprek, in ieder geval in het begin, over dat hoorapparaat. Dat wil je helemaal niet. Je gaat toch ook niet iedereen die een bril draagt vragen hoe dat voelt. Nu gaan de gesprekken gewoon, soms letterlijk, weer over koetjes en kalfjes. Mensen vragen niet meer hoe het gaat met mijn hoorapparaat. Ze vragen nu hoe het met mij gaat. En met mij gaat het prima!”

Wat is jouw ervaring met een gehoorapparaat?