“Ik zat opeens bloedend en blind in een rijdende auto”

Henk (43) kreeg door de voorruit van zijn auto een meerkoet in zijn gezicht, waardoor hij ernstige oogschade opliep. Hoe heeft hij dit uiteindelijk verwerkt?

Blind

“De meerkoet doorboorde mijn rechteroog, waarschijnlijk met zijn snavel. Ik zat opeens bloedend en blind in een rijdende auto en heb die maar uit laten rollen. Voorbijgangers hebben een ziekenwagen gebeld en ik ben meteen geopereerd: het glas is uit mijn gezicht verwijderd en alles was erop gericht ontstekingen te voorkomen.

Het linkeroog was niet beschadigd, het rechter- was lek. Een paar dagen later moest ik opnieuw worden geopereerd, omdat het rechteroog niet goed gesloten was. Het oog zou blind blijven, was de verwachting, maar na een paar weken keerde er toch wat zicht terug.

Ik heb vijf maanden gerevalideerd en moest vooral wennen aan een kleiner gezichtsveld en het ontbreken van diepte. De eerste maanden had ik ook veel last van storingen in het gezichtsveld en zelfs van hallucinaties (een grijpende hand, een houten hek op het bed).

Revalidatietraject

Ik heb twee operaties ondergaan en een revalidatietraject gevolgd. Daar heb ik hulp gekregen om weer te lezen en te fietsen. Later heb ik via contacten van het revalidatietraject rijlessen gevolgd. Ik moest eerst een rijbewijskeuring ondergaan en later een rijtest doen. Uiteindelijk heb ik een aangepast rijbewijs gekregen. Ik heb na een aantal weken eerst therapeutisch twee uurtjes per week gewerkt. Na vijf maanden ben ik weer volledig aan de slag gegaan. Ik loop nog steeds af en toe tegen deurposten op, giet bier naast het glas en zie mensen die rechts van me staan over het hoofd, maar in z’n algemeenheid kan ik weer goed functioneren. Ik ben vooral heel blij dat er toch enig zicht is teruggekeerd in m’n rechteroog.

Aan lotgenoten – vooral de eenogigen – wil ik aanraden contact te zoeken met Oog in oog, een fijne organisatie die je veel tips kan geven. De eerste maanden kennen veel onzekerheid en je kunt je wel een beetje voorbereiden op wat gaan komen en je geruststellen met de gedachte dat sommige nare verschijnselen bij anderen ook voorkwamen en overgingen of minder erg werden.”