“Ik was een angstig meisje met weinig zelfvertrouwen”

Esther (47) ontwikkelde de eetstoornis Binge Eating Disorder (BED) al in de pubertijd, maar realiseerde zich dit pas op haar veertigste. BED was voor haar een manier om met haar emotie om te gaan: “Als ik gestrest of gespannen was, gaf een eetbui me rust.”

Het ontstaan van de eetstoornis?

“Achteraf gezien denk ik dat mijn eetbuien in de puberteit zijn begonnen. Tijdens die periode kreeg ik vaak te horen dat ik een probleemscholiere was, die nooit leerde. Ik werd bestempeld als lastige puber en ik geloofde dat. Het punt was alleen dat ik mezelf daar niet in herkende.

Nu weet ik dat ik gewoon enorme faalangst had. Ik was zo bang om af te gaan dat ik om die reden besloot ergens niet aan te beginnen, want als ik niet leerde kon ik niet falen. Toen ik jong was, vroeg ik vaak om bevestiging.

Ik wilde altijd weten of ik iets goed deed, maar ik ontving die bevestiging niet altijd. Om mijn angsten en onzekerheden te onderdrukken bouwde ik een muur om heen. Om niemand te laten merken dat ik me onzeker voelde ging ik me stoer gedragen.”

De eerste symptomen

“Eigenlijk was ik dus een angstig meisje met veel faalangst en weinig zelfvertrouwen. Ik had niet geleerd hoe ik met onzekerheden en emoties om kon gaan.

Om deze gevoelens van angst te verbergen vond ik troost in eten. Het draaide niet om het eten zelf – het maakte niet uit of iets wel of niet lekker was – voor mij waren eetbuien gewoon een manier om met mijn emoties om te gaan. Als ik gestrest of gespannen was, gaf een eetbui me rust.”

Acties

“Ik ben gewoon bourgondisch en gezellig! Dat heb ik mezelf lang voorgehouden. Pas op mijn veertigste besefte ik voor het eerst dat ik een probleem had met eetbuien. Ik weet nog dat ik een artikel over BED las. Dat was zo herkenbaar. Het is in mijn nachtkastje gelegd waar het nog jaren is blijven liggen. Ik had teveel andere dingen aan mijn hoofd. Ik was net gescheiden, mijn zoon was verslaafd aan drugs.”

Een diagnose

“Om mijn problemen onder controle te krijgen ging ik in therapie bij een psychotherapeut en werkte aan mijn zelfbeeld. Het vertrouwen in mezelf nam toe, ik ging weer in mijn kracht staan.

Om aan de slag te gaan met mijn eetbuien ging ik naar een event voor mensen met een eetstoornis. Daar gingen mijn ogen open. Op deze manier wilde ik niet verder gaan met mijn leven.

Nu ik weer in mijn kracht stond wilde ik in vrijheid leven en me niet meer gevangen voelen in eetbuien. Met een ervaringskundige coach ben ik aan de slag gegaan en heb ik mijn eetstoornis verslagen.”

Hoe gaat het nu met me?

“De muur die ik om me heen had is weg. Met trots kan ik zeggen dat ik mijn eetstoornis heb overwonnen. Nu durf ik mijn emoties te uiten en over mijn gevoelens te praten.

Er waren perioden dat ik alleen maar huilde en in een diep dal zat, maar ik ben er sterker uitgekomen. De muur is weg en ik praat nu open over mijn gevoelens. De meest positieve verandering vind ik denk ik de rust.

Tijdens de eetstoornis was ik zo onrustig. Ik voel niet meer de druk dat ik van anderen bevestiging wil dat ze me leuk vinden. Ik ben mezelf weer. Gevoelens hoef ik niet meer weg te eten, ik heb geleerd wat voor gevoelens er aan een eetbui voorafgingen en daardoor hoef ik ze niet meer weg te eten.”

Mijn gezin

“Ik kwam erachter dat mijn zoon eigenlijk precies hetzelfde deed als ik. Alleen gebruikte hij een ander middel om zijn emoties te dempen.

Daarvoor was ik teleurgesteld in hem en boos. Nu begrijp ik hem zo goed. Onze relatie is zoveel beter geworden. Later, toen ik mijn eigen problemen op de rit had en mijn eetstoornis achter me liet, kwam ik tot de schrikbarende ontdekking dat mijn dochter ook eetbuien heeft.”

Trotse moeder

“Gelukkig gaat het inmiddels goed met mijn kinderen. Op eigen verzoek zijn ze beide in therapie. Ze zijn enorm gegroeid en sterker geworden.

Oprecht en met heel mijn hart kan ik zeggen dat ik apetrots ben op mijn kinderen. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze een goede toekomst tegemoet gaan en de problemen achter zich kunnen laten.”

Tijd om anderen te helpen

“Tijdens het overwinnen van mijn eetstoornis ontdekte ik dat ik veel voldoening haal uit het helpen van anderen. Om een fundament te leggen onder mijn ervaringen ben ik een studie begonnen.

Ik studeer nu stressmanagement. Ik word opgeleid voor psychosociaal therapeut. Nu is voor mij de tijd aangebroken om andere ouders van een kind met een verslaving te helpen.”

Eigen bedrijf

“Ik ben net een eigen bedrijf begonnen. Een bedrijf voor ouders van verslaafde kinderen. Alles is op zijn plek gevallen: mijn eetverslaving, de drugsverslaving van mijn zoon, de emoties die daarachter schuilgaan, maar ook het inzicht dat niet alleen mijn kind moest veranderen, maar ik ook. Ik ben ontzettend trots op mezelf. Op waar ik vandaan ben gekomen en waar ik sta. Nu is het tijd om anderen te helpen!”

Advies voor lotgenoten

“Ik ben ervan overtuigd dat iedereen het vermogen heeft om zelf een nieuwe richting in te slaan. Leer vanuit een andere invalshoek naar je problemen te kijken. Geluk is niet de afwezigheid van problemen, het is de vaardigheid ermee om te gaan.”