Hulp bij een onvervulde kinderwens

Elk jaar blijken gemiddeld een op de zes paren niet zwanger te kunnen worden. Verschillende (fysieke) oorzaken kunnen tot beperkte fertiliteit leiden. De emotionele impact van deze onvervulde kinderwens is vaak groot. Toch bestaan er behandelingen of oplossingen om de kinderwens alsnog in vervulling te laten gaan.

Emotionele gevolgen van verminderde vruchtbaarheid

Mensen met een onvervulde kinderwens hebben behoefte aan steun van anderen. Een (nog) niet vervulde kinderwens kan voor veel verdriet zorgen. Een groot aantal mensen ervaart geen steun uit hun eigen sociale omgeving wanneer ze met dit verdriet geconfronteerd worden. Het krijgen van kinderen wordt in de samenleving over het algemeen beschouwd als een eigen keuze. Het niet kunnen krijgen van een kind wordt vaak opgevat als iemands eigen probleem. Dit kan leiden tot een schuldvraag. Reacties als: het is je eigen schuld, omdat je zo lang hebt gewacht, komen regelmatig voor.

Marjolein Grömminger is werkzaam bij Freya, een patiëntenvereniging die mensen met een onvervulde kinderwens hulp en advies biedt. Grömminger: “Dergelijke reacties zijn buitengewoon pijnlijk voor mensen wier leven draait om de vraag: zal het een keer lukken om zwanger te worden?” Voor partners kan een onvervulde kinderwens voor frictie binnen de relatie zorgen. Het gebrek aan begrip vanuit de sociale omgeving en de vaak intensieve behandelingen bij fertiliteitsproblemen kunnen leiden tot spanningen. Evengoed zijn er stellen die meer naar elkaar toegroeien wanneer ze moeilijk zwanger kunnen worden.

Behandelingen bij een onvervulde kinderwens

Mensen met vruchtbaarheidsproblemen kunnen proberen een kind te verwekken via geassisteerde voortplanting. Daaronder vallen intra-uteriene inseminatie (IUI) en reageerbuisbevruchting (IVF). Eicel- of zaaddonatie kunnen andere oplossingen zijn. Daarbij kan men proberen zelf een donor te vinden binnen de eigen sociale omgeving. Een bezoek aan een sperma- of eicelbank vormt een andere mogelijkheid. Het aanbod van vooral eicellen is echter zeer beperkt in Nederland.

Het invriezen van eicellen is een optie om de vruchtbaarheid te verlengen. Dit kan echter een schijnoplossing zijn. De kansen dat de eicellen later bevrucht kunnen worden, zijn relatief laag. Bovendien is het kostbaar eicellen weg te laten halen. Adoptie, pleegouderschap of het vinden van een draagmoeder, behoren tot andere mogelijkheden bij verminderde vruchtbaarheid. Een aantal stichtingen in Nederland bemiddelt bij het vinden van donorzaad of een draagmoeder voor lesbisch of homo-ouderschap.

Er zijn tegenwoordig veel keuzes als het gaat om mogelijkheden en behandeltrajecten bij vruchtbaarheidsproblemen. Mensen kunnen daarbij ook over de grenzen kijken. Daar kunnen de wachtlijsten door commerciële aanbieders korter zijn. Freya waarschuwt mensen voor de risico’s van behandeltrajecten in sommige landen. Marjolein Grömminger: “Er kunnen zich in het buitenland bij bijvoorbeeld het draagmoederschap tal van problemen voordoen. We adviseren mensen om dit traject zeer weloverwogen aan te gaan.”

Wist je dat?

• • Paren met een normale vruchtbaarheid hebben een kans van 85% om binnen een jaar zwanger te worden. Bij ongeveer 1 op de 12 paren duurt dit langer dan twee jaar.
  • De leeftijd van de vrouw is een van de belangrijkste voorspellers van de vruchtbaarheid. Hoewel veel vrouwen zwanger raken na hun dertigste, is een vrouw van midden 20 het meest vruchtbaar. De vruchtbaarheid vermindert tot ze de leeftijd van 30 jaar bereikt en neemt daarna snel af naarmate ze midden dertig en achter in de dertig wordt.
  • Bij mannen vermindert de vruchtbaarheid langzaam tot rond het veertigste levensjaar en begint daarna sneller af te nemen. De meest algemene redenen voor mannelijke onvruchtbaarheid zijn afwijkingen in het aantal, de beweeglijkheid en/of de vorm van de zaadcellen.

Bron: kinderwens.nl